Beeldenmagazine nr. 64 – najaar 2013
€5,00
Amabilis insania – de beminnelijke waanzin
Na een succesvolle internationale beeldententoonstelling in 1950 besloot de stad Antwerpen in het negentiende eeuwse Middelheimpark permanent beelden te gaan tentoonstellen. Sindsdien hebben meer dan 300 beeldhouwwerken in de getemde natuur van het stadspark aan de rand van de stad, een vrijplaats gevonden. Vandaag de dag nodigt het Middelheimmuseum kunstenaars uit om in dialoog te gaan met de specifieke omgeving van het beeldenpark om er een contrast te creëren of er uit te breken. Folkert de Jong (1972) toont er zijn Amabilis insania / De beminnelijke waanzin. De Jong ziet het park als een traditioneel park waarnaar de stedeling weet te ontsnappen op zoek naar rust en stilte als compensatie voor de dagelijkse hectiek van de stad. De groene oase Middelheim is een lommerrijke pleisterpaats om te picknicken, te joggen of te wandelen waar de bezoeker zich sinds het midden van de vorige eeuw dus ook kan laven aan de hoogstaande kwaliteit van de beelden die er staan.
Piet Berghs – bloesem van de steen
De oeuvre-tentoonstelling Door de spiegel van de tijd Deel 2 van beeldhouwer Piet Berghs is ten tijde van het verschijnen van dit nummer afgelopen, maar is nog één dag extra, namelijk op zondag 19 januari 2014, te zien in tentoonstellingsruimte BIS71 in Geleen . Deel 1 omvatte de periode 1975 tot 1995. De bespreking hiervan is te lezen op de website van dit blad. Veertien van de zeventien hier tentoongestelde beeldhouwwerken hebben de poëtische naam: Bloesem van de steen. Het gaat nu om de periode 1995 tot heden. De naam van deze werken roept onwillekeurig bij mij de titel De bloemen van het kwaad op van de Franse dichter Charles Baudelaire. Beeldhouwer en dichter zijn allebei bezig met de eeuwigheid. Ze zoeken naar de essentie van dingen door ze om te keren. Door erkenning van het Kwade probeerde Baudelaire om een plaats aan het Goede te geven, halverwege de negentiende eeuw. Door zijn woorden: “Ik maak de steen week” keert Berghs de betekenissen rond het begrip ‘steen’ om, begin eenentwintigste eeuw. De steen is oud, maar de mens blijft eeuwig jong. Hard wordt voor het oog van de kijker zacht. Ruwheid wordt gladheid. Zwaarte wordt licht. Stilstand wordt beweging.
Een beetje gek
Dit jaar maakte Jan Hoet zijn laatste tentoonstelling onder de naam Middle Gate Geel ’13. Als adept van deze kunstpaus moet ik er heen. Bovendien heb ik iets met de drie pijlers van deze tentoonstelling: kunst, psychiatrie en mythe. Een beetje gek vind ik Jan Hoet wel. Gek heeft een component van grenzeloosheid en dat heb je nodig om bakens te verzetten. Hoet’s gekte is niets om bang voor te zijn omdat het beteugeld blijft door zijn realiteitszin. “Iedereen draag de gek op zijn nek”, hoorde ik een psychiatrisch verpleegkundige ooit zeggen. Volledige gekte daarentegen beangstigt en dwingt tegelijk respect af. De kunst balanceert al jaren op de bewegelijke grens tussen normaal en abnormaal. Hoet denkt dat het zoeken is naar vrijheid. Ik denk dat de behoefte te choqueren daar een onderdeel van uitmaakt.
Kunst in Amsterdam 4 / Elisabet Stienstra, Galerie Majke Hüsstege, Den Bosch / Thom Puckey, Stedelijk Museum, Den Bosch / Folkert de Jong, Middelheimmuseum / Charles Despiau, Beelden aan Zee / Marino Marini, Museum De Fundatie / Pieter Berghs, BIS71, Geleen / Adam Colton, Kröller-Müller Museum / Maartje Korstanje, Museum Jan Cunen / AA Bronson, Witte de With / Middle Gate Geel ’13, Geel / Kanaalwerken, Gemeentemuseum Helmond / De Basis, Vliegbasis, Soesterberg / Sculpture network, driedaagse conferentie / Politiek en de openbare ruimte / John Blaak, Herinneringsmonument Holland Popfestival, Rotterdam / Florentijn Hofman / Beelden in Venlo / Stan Lewkowicz, A50 / Verzamelaars: Marcel Schroeten / Boeken
Extra informatie
| Magazine vorm |
|---|